
Żuraw mandżurski, Grus japonensis
Występuje w północno-wschodnich Chinach, na wyspie Hokkaido, zimuje w Korei, wschodnich Chinach i na Tajwanie.
Żywi się wodnymi bezkręgowcami, rybami, owadami, drobnymi płazami, gadami, gryzoniami, trzciną, trawami, ryżem i innymi zbożami.
Masa ciała to od ośmiu do jedenastu kilogramów.
Drugi pod względem wielkości żuraw żyjący na świecie, pierwszy pod względem masy ciała. Żurawie mandżurskie budują gniazda zawsze na ziemi, często w formie kopca złożonego z traw, otoczonego wodą. Na czubku głowy mają czerwony płat skóry, który staje się jaskrawy, gdy ptak jest pobudzony, bądź zaniepokojony. Całkowite pierzenie przechodzi co dwa lata, gubiąc jednocześnie wszystkie lotki i na czas pięciu, sześciu tygodni traci zdolność latania. Przypada to na czas wodzenia piskląt. We wschodniej Azji jest symbolem wierności, szczęścia, długowieczności i nieśmiertelności. Gatunek ten jest zagrożony wymarciem. Obecnie jego światowa populacja liczy około dwa tysiące siedemset pięćdziesiąt sztuk, z czego około tysiąc sztuk znajduje się w ogrodach zoologicznych. Przeciętny wiek żurawia mandżurskiego na wolności wynosi od trzydziestu do czterdziestu lat, w niewoli niektóre osobniki potrafią dożyć nawet siedemdziesięciu lat. Jest to jeden z najdłużej żyjących ptaków na świecie.