Szlak ptaków / woliera-2
Gęś tybetańska, Anser indicus
Występuje w środkowej Azji.
Żywi się zielonymi częściami roślin, ziarnami zbóż, bulwami, nasionami i owadami.
Masa ciała od 1,8 do 3,2 kilograma.
Nazywana jest również gęsią indyjską, wielkością dorównuje gęsi zbożowej. Widywana jest w Tybecie nawet na wysokości 5600 metrów nad poziomem morza. W czasie wędrówek dwa razy do roku przelatuje przez Himalaje na wysokości około 10000 metrów, czyli na wysokości lotów samolotów pasażerskich. Obserwowano również stada przelatujące nad najwyższą górą świata – Mount Everestem. Na takiej wysokości stężenie tlenu jest o połowę mniejsze niż na poziomie morza, temperatura spada nawet poniżej -50 stopni Celsjusza, a prędkość przelotu gęsi wynosi około 80 kilometrów na godzinę.
Mandarynka, Aix galericulata
Występuje w Chinach, Tajwanie, Mandżurii, Japonii oraz na Sachalinie.
Żywi się roślinnością, którą często zbiera z powierzchni wody, a także rybami, skorupiakami, mięczakami, owadami i nasionami.
Masa ciała oscyluje wokół pół kilograma.
Jest to gatunek kaczki nadrzewnej, która zakłada gniazda w dziuplach drzew pochylonych nad wodą, w budkach lęgowych, rzadko również na ziemi, pod osłoną pnia lub gęstej roślinności. Samiec w okresie godowym uzyskuje przepiękne kolory, a w czasie spoczynku upodabnia się do samicy. Często mówi się, że to najpiękniejsze kaczki na świecie. W Chinach są symbolem wierności, ponieważ łączą się w pary na całe życie. W Polsce można spotkać dziko żyjące ptaki np. w Łazienkach Królewskich, w liczbie ponad stu osobników.
Żuraw zwyczajny (szary), Grus grus
Występuje w północno-wschodniej Europie, azjatyckiej części środkowej Rosji oraz Turcji.
Żywi się roślinnością oraz owadami, mięczakami i gryzoniami.
Masa ciała to od czterech i pół do sześciu kilogramów.
Gniazduje w rozproszeniu na torfowiskach, w trzcinowiskach nad jeziorami lub rzekami oraz w olsach. Jego gniazdo to kopiec z roślinności, często ulokowany w trudno dostępnym i podmokłym terenie. Żurawie szare to długodystansowi migranci; do Polski przylatują pod koniec lutego, a odlatują na przełomie października i listopada. W przypadku łagodnej zimy część populacji zostaje w kraju. Żurawia charakteryzują widowiskowe tańce godowe, wiosną przeważnie w wykonaniu pary lub setek ptaków na zlotowiskach. Ciągnące po wiosennym niebie klucze żurawi i ich kalngor są na całym świecie traktowane jako zapowiedź wiosny. U dorosłych ptaków, podczas wodzenia piskląt, następuje wymiana lotek, które wypadają niemal jednocześnie. Ptaki tracą lotność, a odzyskują ją po kilku tygodniach, gdy młode też potrafią już latać. Ma to związek z potrzebą opiekowania się pisklętami.