Sowa jarzębata
łac. Surnia ulula, Linnaeus, 1758

Zasiedla strefę tajgi półkuli północnej; zwykle lasy w pobliżu terenów otwartych, takich jak torfowiska, łąki czy zręby. Gniazduje w dziupli, złomie, czy w opuszczonym gnieździe ptaka szponiastego lub krukowatego. Poza okresem lęgowym żyje samotnie, zazwyczaj leci bardziej na południe w poszukiwaniu pokarmu. To gatunek sowy aktywnej w dzień, polującej najczęściej z ukrycia. Sowa jarzębata chętnie przesiaduje na drutach energetycznych i słupach w pobliżu osad ludzkich, z uwagi na łatwiejszy dostęp do gryzoni w zimie; jest przy tym mało płochliwa. Do Polski przylatuje bardzo rzadko, w okresie jesienno-zimowym.
Występowanie: Skandynawia, północna i centralna część Azji, Ameryka Północna: od Alaski po Półwysep Labrador

samiec / samica
Długość ciała: 36–39 cm
Rozpiętość skrzydeł: 74–81 cm
Masa ciała: 0,21–0,38 kg

Podgorzałka
łac. Aythya nyroca, Guldenstadt, 1770

Jest naszą najmniejszą grążycą (kaczką nurkującą). Gatunek ten nigdzie nie występuje licznie. Pojedyncze pary gniazdują w dużych odległościach od siebie. Jest to ptak dość skryty i ostrożny. Zwykle zamieszkuje eutroficzne jeziora (o głębokości poniżej 1 m, z bujnie rozwiniętą roślinnością), stawy, mokradła, wyspy i brzegi. W Polsce w latach 40-tych XX w. gatunek ten występował bardzo licznie, szczególnie na wschodzie kraju. Obecnie populacja lęgowa jest bardzo niewielka: w sumie wynosi 70–100 par, które najczęściej można znaleźć na południowym wschodzie i na zachodzie kraju. Obserwowano również osobniki zimujące w Polsce
Występowanie: od Europy Zachodniej po zachodnią Mongolię oraz od Libii do Pakistanu

samiec / samica
Długość ciała: 38–42 cm
Rozpiętość skrzydeł: 60–67 cm
Masa ciała: 0,45–0,65 kg

Bocian czarny
łac. Ciconia nigra, Linnaeus, 1758

Bocian czarny jest ptakiem bardzo płochliwym i skrytym. Gnieździ się w rozległych mokrych lasach, szczególnie w starych lasach mieszanych i iglastych, przeplatanych mokradłami i rzekami. Przebywa głównie w miejscach odludnych. Ma to związek z prześladowaniami przez człowieka spowodowanymi złymi przesądami. Odlatuje ok. 2 tygodnie później niż bocian biały. Poluje głównie na ryby i żaby, ale również na owady wodne, pijawki, gady i gryzonie.
Występowanie: Półwysep Iberyjski, środkowa i wschodnia Europa, Azja Mniejsza i Bliski Wschód, Azja Południowa i Wschodnia

samiec / samica
Długość ciała: 90–105 cm
Rozpiętość skrzydeł: 175–200 cm
Masa ciała: ok. 3 kg

Bocian biały
łac. Ciconia ciconia, Linnaeus, 1758

W Polsce gnieździ się ponad 40 tys. par tego gatunku, natomiast światowa populacja wynosi ok. 200 tys. par. Ptaki te są mocno związane z gniazdem i to ono łączy je w pary. Jeżeli któryś z ptaków spóźnia się z powrotem z Afryki, jego miejsce zajmuje inny bocian. Przeloty bocianów na zimowi-ska odbywają się dwiema trasami. Populacja z Europy Zachodniej do Afryki przelatuje przez Cieśninę Gibraltarską, natomiast ptaki z Polski i terenów wysuniętych na wschód i południe migrują przez Bosfor. Bocian biały bardzo chętnie poluje na norniki, myszy, krety, węże i jaszczurki, duże owady; rzadziej na ryby, pisklęta innych ptaków i żaby.
Występowanie: Europa, zachodnia Azja, południowa Afryka

samiec / samica
Długość ciała: 95–110 cm
Rozpiętość skrzydeł: 170–220 cm
Masa ciała: 2,5–4,4 kg