Wieloszpon szary
łac. Polyplectron bicalcaratum, Linnaeus, 1758

Wieloszpon szary należy do bażantów. Zamieszkuje wiecznie zielone gęste lasy do wys. nawet 200 m n.p.m. Najbardziej aktywny jest w godzinach porannych i popołudniowych. Nocuje na drzewach, kilka metrów nad ziemią. Samce tego gatunku to jedne z najładniej tokujących bażantów. Ich lśniący ogon z metalizującymi oczkami, rozłożony w kształcie wachlarza, przypomina podczas godów tren pawia.
Występowanie: południowa część Azji, Indie po Himalaje, Mjanma, Półwysep Indochiński

samiec
Długość ciała: 56–76 cm
Długość skrzydła: 21–24 cm
Masa ciała: 0,6–0,91 kg

samica
Długość ciała: 48–55 cm
Długość skrzydła: 17–21 cm
Masa ciała: ok. 1,1 kg

Pójdźka
łac. Athene noctua, Scopoli, 1769

Należy do mniejszych sów, a jej charakterystyczny, krzykliwy głos pozwala odróżnić ją od innych gatunków nawet po ciemku. Pójdźka charakteryzuje się płaską głową oraz szaro-brązowym upierzeniem z jaśniejszym spodem. Wiosną samica składa do 4 jaj, które samodzielnie wysiaduje, a samiec w tym czasie zapewnia jej pożywienie. Gdy pisklęta się wyklują, są karmione przez obojga rodziców. W wieku ok. siedmiu tygodni młode opuszczają gniazdo, choć latać uczą się dopiero 1–2 tygodnie później. Pójdźka najczęściej żywi się owadami i małymi ssakami, ale poluje też na dżdżownice, małe płazy, gady i ptaki. Sowy te są terytorialne: samce atakują intruza na swoim terenie.
Występowanie: Europa, środkowa Azja, północna Afryka

samiec / samica
Długość ciała: 23–25 cm
Rozpiętość skrzydeł: 54–58 cm
Masa ciała: 0,16–0,17 kg / 0,17–0,2 kg

Kiściec syjamski
łac. Lophura diardi, Bonaparte, 1856

Nazwa tego kiśćca wywodzi się od dawnej nazwy Tajlandii, czyli Syjamu, dlatego został uznany na-rodowym ptakiem tego kraju. Od wieków jest odławiany z naturalnego środowiska przez miejscowych mieszkańców i hodowany z drobiem domowym. W hodowli preferuje się model monogamiczny. Potocznie nazywany „prałatem”, co odnosi się do samców, których kolorystyka zbliżona jest do ornatów używanych niegdyś przez duchownych w kościele katolickim.
Występowanie: Mjanma, Tajlandia, Laos, Kambodża i południowy Wietnam

samiec
Długość ciała: ok. 80 cm
Długość skrzydła: 22–24 cm
Masa ciała: ok. 1,42 kg

samica
Długość ciała: ok. 60 cm
Długość skrzydła: 22–24 cm
Masa ciała: ok. 1,1 kg

Kiściec annamski
łac. Lophura edwardsi, Oustalet, 1896

Zamieszkuje wschodnie zbocza górskie Wietnamu na wysokości do 600 m n.p.m., porośnięte gęstymi lasami i z ograniczonym nasłonecznieniem. Przez kilkadziesiąt lat uważany był za gatunek wymarły, jednak został ponownie odkryty w 2000 r. w lasach środkowego Wietnamu. Europejskie ogrody zoologiczne realizują dla tego bażanta Europejski Program Ochrony Zwierząt (EEP) w ramach Europejskiego Stowa-rzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (EAZA).
Występowanie: środkowy Wietnam

samiec
Długość ciała: ok. 65 cm
Długość skrzydła: 22–24 cm
Masa ciała: ok. 1,42 kg

samica
Długość ciała: ok. 58 cm
Długość skrzydła: 21–22 cm
Masa ciała: ok. 1,05 kg

Bażant złocisty
łac. Chrysolophus pictus, Linnaeus, 1758

Jest najbardziej kolorowy ze wszystkich gatunków bażantów. Wielu ornitologów uważa, że to jeden z najpiękniejszych ptaków na świecie. Dzień spędza na ziemi w poszukiwaniu pożywienia, noc natomiast wysoko na drzewie. Trudno zaobserwować ten gatunek w jego naturalnym gęstym i ciemnym środowisku, dlatego też niewiele wiadomo o jego zachowaniu w naturalnych warunkach.
Występowanie: wysokogórskie lasy środkowej i zachodniej części Chin na wysokości 2000 m n.p.m.

samiec
Długość ciała: 90–105 cm
Długość skrzydła: 19–21 cm
Masa ciała: 0,6–0,75 kg

samica
Długość ciała: 60–80 cm
Długość skrzydła: 16–19 cm
Masa ciała: 0,55–0,7 kg

Bażant miedziany
łac. Syrmaticus soemmerringii, Temminck, 1830

Jest to gatunek endemiczny, występujący tylko w Japonii, gdzie opisano pięć podgatunków. W lubiń-skim ogrodzie zoologicznym znajduje się podgatunek Syrmaticus soemmerringii soemmerringii, który jest jednym z najrzadziej spotykanych bażantów w hodowlach na świecie. Hodowana przez nas para jest obecnie jedyną w polskich ogrodach zoologicznych.
Występowanie: Japonia

samiec
Długość ciała: ok. 110 cm
Długość skrzydła: 21,5–23 cm
Masa ciała: ok. 0,91 kg

samica
Długość ciała: ok. 62 cm
Długość skrzydła: 21 cm
Masa ciała: 0,55–0,65 kg

Bażant birmański
łac. Syrmaticus humiae, Hume, 1881

Zamieszkuje otwarte, suche lasy (głównie dębowe i sosnowe) oraz przerywane zaroślami i tra-
wiastymi polanami rejony górskie do wysokości 3000 m n.p.m. Podobnie jak u wielu gatunków bażantów Azji Wschodniej, jego liczebność ciągle maleje w wyniku utraty siedlisk spowodowanej intensyfikacją rolnictwa. Zagrożeniem są również częste polowania prowadzone przez górskie plemiona, które zamieszkują ten sam obszar.
Występowanie: południowo-zachodnie Chiny, północna Mjanma, Indie, Tajlandia

samiec
Długość ciała: 90 cm
Długość skrzydła: 20,5–22,5 cm
Masa ciała: 0,97–1,08 kg

samica
Długość ciała: 60 cm
Długość skrzydła: 20–21 cm
Masa ciała: 0,65–0,85 kg