Kraska

Kraska
łac. Coracias garrulus, Linnaeus, 1758

Zamieszkuje suche, ciepłe, otwarte tereny z pojedynczymi drzewami, zagajnikami lub luźnymi lasami, obfitującymi w duże owady naziemne (żuki, pasikoniki itp.). Gniazdo zakłada zwykle w dziupli po dzięciole czarnym lub w naturalnych otworach spróchniałych drzew liściastych. Chętnie zajmuje również odpowiedniej wielkości budki lęgowe. W Polsce liczebność kraski ciągle spada; na wschodzie naszego kraju zostało zaledwie kilkanaście par. Przyczyna tego stanu rzeczy tkwi w zmianie krajobrazu rolniczego, likwidacji zadrzewień śródpolnych i w wycinaniu starych, dziuplastych drzew.
Występowanie: środkowa, wschodnia i południowa Europa, północno-zachodnie wybrzeże Afryki; zimuje w Afryce na południe od równika

samiec / samica
Długość ciała: 31–35 cm
Rozpiętość skrzydeł: 62–72 cm
Masa ciała: 0,12–0,15 kg