POBIERZ ETYKIETĘ GATUNKOWĄ – PLIK PDF (rozmiar 2848 KB)
Żuraw zwyczajny
łac. Grus grus, Linnaeus, 1758
Gniazduje w rozproszeniu; buduje kopiec z roślin, często ulokowany w trudno dostępnym i podmokłym terenie. Żurawie to długodystansowi migranci; do Polski przylatują pod koniec lutego, a odlatują na przełomie października i listopada. W przypadku łagodnej zimy część populacji zostaje w kraju. Ptak ten wyróżnia się widowiskowymi tańcami godowymi, wiosną w wykonaniu pary lub setek ptaków na zlotowiskach. Ciągnące po wiosennym niebie klucze żurawi traktowane są jako zapowiedź wiosny. Podczas wodzenia piskląt, u dorosłych następuje wymiana lotek, które wypadają niemal jednocześnie. Ptaki tracą wtedy lotność, a odzyskują ją po kilku tygodniach, gdy młode też potrafią już latać.
Występowanie: Skandynawia, pół.-wsch. Europa, azjatycka część środkowej Rosji, Turcja, Kaukaz
samiec / samica
Długość ciała: 96–119 cm
Rozpiętość skrzydeł: 180–220 cm
Masa ciała: 4,5–6 kg