POBIERZ ETYKIETĘ GATUNKOWĄ – PLIK PDF (rozmiar 2228 KB)
Puszczyk mszarny
łac. Strix nebulosa lapponica, Forster, 1772
Puszczyk mszarny to duża sowa, niewiele mniejsza od puchacza. Jej cechą główną jest duża szlara (krótkie pióra rosnące promieniście wokół oczu i dzioba), przypominająca słoje przeciętego pnia drzewa. Puszczyk mszarny posiada doskonały słuch, dzięki czemu potrafi zlokalizować ofiary nawet pod głębokim śniegiem. Pierwsze udokumentowane gniazdowanie tego gatunku w Polsce miało miejsce w 2010 r. na Polesiu Lubelskim. Obecnie szacuje się, że jego populacja w kraju wynosi kilkanaście par. Żywi się głównie gryzoniami, w większości nornikami.
Występowanie: północny wschód Eurazji, Ameryka Północna
samiec / samica
Długość ciała: 65-70 cm
Rozpiętość skrzydeł: 134-158 cm
Masa ciała: 0,5–1,1 kg / 0,7–1,9 kg