POBIERZ ETYKIETĘ GATUNKOWĄ – PLIK PDF (rozmiar 2719 KB)
Żuraw białoszyi
łac. Grus vipio, Pallas, 1811
Żuraw białoszyi preferuje tereny podmokłe: okolice bagien, brzegi jezior czy szerokie doliny rzeczne, sąsiadujące z łąkami i polami. Często występuje w towarzystwie innych żurawi, np. mandżurskich. Samce podczas tokowania podnoszą skrzydła i odrzucają głowę do tyłu, wydając przenikliwe dźwięki; następnie tańczą, kłaniają się, podskakują, biegają, podrzucają patyki lub trawę. Zdarza się nawet, że kilka samców potrafi wykonywać tańce godowe synchronicznie. Żurawie łączą się w pary na całe życie, a mimo to toki odbywają każdego roku, co zmniejsza agresję, łagodzi napięcia i wzmacnia więzi. Populacja żurawia białoszyjego maleje. Liczba ptaków żyjących na wolności wynosi obecnie 4800–5400 szt.
Występowanie: północno-wschodnia Mongolia, północno-wschodnie Chiny, południowo-wschodnia Rosja
samiec / samica
Długość ciała: 112–125 cm
Rozpiętość skrzydeł: ok. 200 cm
Masa ciała: ok. 5,6 kg