brak opisu

brak opisu

Zielononóżka kuropatwiana, Gallus gallus domesticus
Występuje w Polsce.
Żywi się koniczyną, pokrzywą, lucerną, burakami pastewnymi i cukrowymi, marchwią, ziarnami zbóż, otrębami pszennymi i owsianymi.
Masa ciała to od kilograma ośmiuset gramów do dwóch kilogramów siedmiuset gramów.
Jest to polska rasa kur w typie ogólnoużytkowym, która została wyhodowana na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Nazwa pochodzi od oliwkowego koloru nóg tych ptaków. Charakteryzują się przede wszystkim dużą nieśnością (od stu pięćdziesięciu do stu osiemdziesięciu jaj rocznie) i smacznym mięsem, przy jednocześnie niewielkich wymaganiach pokarmowych oraz przy dużej samodzielności w wyszukiwaniu pokarmu, bardzo dużą odpornością na choroby i niskie temperatury. Wielką zaletą jej znoszonych przez zielononóżki są wysokie wartości odżywcze oraz o trzydzieści procent niższa zawartość cholesterolu w porównaniu do jaj kur innych ras.

Perlica zwyczajna, Numida meleagris
Występuje w Afryce i na Półwyspie Arabskim.
Żywi się nasionami, pędami, owocami, owadami, pajęczakami, ślimakami.
Masa ciała to jeden i dwie dziesiąte kilograma u samic oraz półtora kilograma u samców.
Perlice, nazywane zwyczajowo perliczkami, pochodzą z Afryki. Ptaki żyjące w naturze wyróżniają się bardzo dobrym przystosowaniem do trudnych warunków środowiskowych, potrafią przetrwać okresowy brak wody. Noc spędzają, podobnie jak bażanty, na drzewach. Udomowione zostały około dwa tysiące lat temu i nadal występują u nich cechy ptaków dziko żyjących. Latają słabo i niechętnie, ale za to są dobrymi biegaczami, w ciągu dnia pokonują około pięć kilometrów. To ptaki bardzo płochliwe, natychmiast reagują, gdy w ich otoczeniu pojawia się drapieżnik. Objawia się to głośnym skrzeczeniem, którym alarmują całą okolicę.

Kura serama, Gallus gallus domesticus
Występuje na Półwyspie Malajskim.
Żywi się koniczyną, pokrzywą, marchwią, ziarnami zbóż, otrębami pszennymi i owsianymi.
Masa ciała to maksymalnie pół kilograma.
Jest to najmniejsza rasa kur występujących na świecie, pochodząca z Półwyspu Malajskiego. Uroku dodaje jej szczególna osobowość, ale również to, że jest bardzo ufna i przyjazna w stosunku do ludzi oraz daje się łatwo oswajać. Rasa ta została sprowadzona do Ameryki Północnej dopiero w dwa tysiące pierwszym roku, następnie przez Holandię trafiła do kolejnych krajów europejskich. W Stanach Zjednoczonych kura serama jest obecnie jednym z najbardziej popularnych zwierząt domowych. Ciekawostką są również zawody w śpiewie kogutów, które odbywają się w Tajlandii.

Indyk dziki, Meleagris gallopavo
Występuje w Ameryce Północnej.
Żywi się zielonymi częściami roślin, nasionami, drobnymi zwierzętami, korzeniami.
Masa ciała to od dziewięciu do dwudziestu dwóch kilogramów (zależnie od rasy).
Zamieszkuje lasy Ameryki Północnej. Samiec jest dużo większy od samicy, masa jego przekracza nawet dziesięć kilogramów. Głowa i szyja są nagie, pokryte koralami, (od barwy czerwonej po biało-niebieską). Gniazdo zakładają na ziemi, do którego jaja składają często dwie samice, wysiadując je na zmianę. Potrafią latać blisko ziemi na odległość nie większą niż czterysta metrów, najczęściej wzbija się w powietrze podczas ucieczki przed drapieżnikiem. Noc spędza wysoko na drzewach. W Stanach Zjednoczonych pieczony indyk jest tradycyjną potrawą podczas Święta Dziękczynienia.

Czubatka polska miniaturowa, Gallus gallus domesticus
Występuje w Polsce.
Żywi się ziarnem, marchwią, cebulą, jabłkiem, zielonką.
Masa ciała to najczęściej osiemset gramów u samicy i dziewięćset gramów u samca.
Jest jedną z najstarszych ras kur pochodzących z Polski, stanowiąc niegdyś nieodłączny element krajobrazu na wsiach i we dworach. Przez setki lat wszystkie kury czubate w całej Europie nazywane były „polskimi”. Zmieniło się to podczas kongresu hodowców w Dreźnie w tysiąc osiemset sześćdziesiątym dziewiątym roku, kiedy Polski nie było na mapie świata. Odmiany, które posiadają czub, brak grzebienia i brodę nazwano wówczas kurami padewskimi. Czubatka polska jest typową rasą wystawową, bez większego znaczenia w gospodarce. Są to ptaki łagodne, czujne i dość płochliwe, ale wyróżniające się sporym temperamentem.