Kur siwy?

Kur siwy - etykieta gatunkowa

Kur siwy
łac. Gallus sonneratii, Temminck, 1813

Bażant pochodzący z Indii, który preferuje gęste lasy i zarośla. Dla bezpieczeństwa noce spędza na drzewach, ale żeruje na terenach otwartych, zachowując maksimum ostrożności. W naturze żywi się nasionami, zielonymi częściami roślin, owadami, pajęczakami oraz mięczakami. U kura siwego wyraźnie zaznaczony jest dymorfizm płciowy. Kogut jest bardziej kolorowy, posiada na piórach wzorki; kura zaś posiada ubarwienie w odcieniach brązu. W okresie lęgowym samiec przebywa z kilkoma samicami jednocześnie. Kury znoszą 3–6 jaj, które wysiadują 3 tyg., potem samodzielnie zajmują się pisklętami. Liczebność populacji kura siwego spada, a głównym zagrożeniem jest kurczący się biotop oraz polowania.
Występowanie: Półwysep Indyjski

samiec
Długość ciała: 70–80 cm
Długość skrzydła: 22–25,5 cm
Masa ciała: ok. 0,79–1,15 kg

samica
Długość ciała: 38 cm
Długość skrzydła: 19–21,5 cm
Masa ciała: ok. 0,7–0,8 kg

Kruk?

Kruk - etykieta gatunkowa

Kruk
łac. Corvus corax, Linnaeus, 1758

Kruki są najinteligentniejszymi ptakami na świecie. Potrafią wykorzystać wcześniej zdobytą wiedzę, np. posługując się patykami czy drutem w celu wyciągania pożywienia z trudno dostępnych miejsc. Podobnie jak inne krukowate, potrafią naśladować dźwięki otoczenia, w tym nawet mowę ludzką. Odżywiają się głównie padliną, pełniąc w środowisku rolę czyścicieli.
Występowanie: półkula północna, znaczna część Eurazji, Ameryka Północna i Środkowa, północna
Afryka

samiec / samica
Długość ciała:55–65 cm
Rozpiętość skrzydeł: 115–130 cm
Masa ciała: 0,8–1,63 kg

Kiściec żółtosterny?

Kiściec żółtosterny - etykieta gatunkowa

Kiściec żółtosterny
łac. Lophura erythrophthalma, Raffles, 1822

Kiściec żółtosterny zamieszkuje wiecznie zielone gęste lasy tropikalne do wys. 900 m n.p.m. Jest słabo poznanym bażantem, uważanym za gatunek narażony na wyginięcie. Przyczyniają się do tego pożary oraz wycinka lasów na szeroką skalę, która fragmentuje naturalne siedliska. Ptak ten rzadko pojawia się w hodowlach. Według stanu na 2015 r. nie występował on w żadnym europejskim zoo.
Występowanie: Malezja, Sumatra, Indonezja, Borneo

samiec
Długość ciała: 47–50 cm
Długość skrzydła: 24–25 cm
Masa ciała: ok. 1 kg

samica
Długość ciała: 42–44 cm
Długość skrzydła: 20–22 cm
Masa ciała: ok. 0,8 kg

Kiściec tajwański?

Kiściec tajwański - etykieta gatunkowa

Kiściec tajwański
łac. Lophura swinhoii, Gould, 1863

Zamieszkuje gęste lasy często rosnące na zboczach gór, położone na wys. 300–2300 m n.p.m.
Z ostatnich obserwacji wynika jednak, że trudno go spotkać poniżej 1000 m n.p.m., co spowodowane jest wycinką lasów do tej wysokości, w związku z czym zanikają naturalne siedliska tego gatunku. W 1966 r. kiściec tajwański był bliski wymarcia; w środowisku naturalnym pozostało ok. 200 osobników. Wzrost liczebności do ok. 10 tys. sztuk jest skutkiem wprowadzenia obszarów chronionych oraz reintrodukcji gatunku.
Występowanie: centralna cześć wyspy Tajwan

samiec
Długość ciała: ok. 79 cm
Długość skrzydła: 25-26 cm
Masa ciała: ok. 1,1 kg

samica
Długość ciała: ok. 50 cm
Długość skrzydła: 24-24,5 cm
Masa ciała: ok. 1,1 kg

Kiściec srebrzysty?

Kiściec srebrzysty - etykieta gatunkowa

Kiściec srebrzysty
łac. Lophura nycthemera jonesi, Linnaeus, 1758

Piękny, ciekawski, wytrwały i majestatyczny ptak. Zasiedla gęste lasy górskie, tereny porośnięte gęstymi zaroślami, bambusami i paprociami na wys. 700–2100 m n.p.m. oraz pola uprawne. W Chinach był znany i hodowany od najdawniejszych czasów. Jego wizerunek występował w starożytnej sztuce, a w literaturze uosabiano go z mitycznym białym feniksem.
W ogrodzie zoologicznym w Lubinie znajduje się kiściec srebrzysty w podgatunku jonesi.
Występowanie: południowo-wschodnia Azja i Chiny

samiec
Długość ciała: ok. 125 cm
Długość skrzydła: 22-30 cm
Masa ciała: 1,1-2 kg

samica
Długość ciała: ok. 65 cm
Długość skrzydła: 15-27 cm
Masa ciała: 1-1,3 kg

Kiściec ognisty?

Kiściec Ognisty - etykieta gatunkowa

Kiściec ognisty
łac. Lophura ignita, Shaw, 1798

Kiściec ognisty jest uważany za jednego z najładniejszych spośród wszystkich 50 gatunków bażantów, tuż obok bażanta złocistego. Drugi człon łacińskiej nazwy tego ptaka pochodzi od słowa ignis, co oznacza ogień. Odnosi się to zapewne do ubarwienia grzbietu, brzucha oraz ogona samca, które przypomina płomienie. Jego naturalnym siedliskiem są gęsto porośnięte, wiecznie zielone lasy tropikalne z podszytem bambusowym, do wys. 1000 m n.p.m.
Występowanie: Malezja, Borneo, Półwysep Indochiński

samiec
Długość ciała: 65-70 cm
Długość skrzydła: 25-30 cm
Masa ciała: 1,8-2,6 kg

samica
Długość ciała: 56-57 cm
Długość skrzydła: 23-27 cm
Masa ciała: 1,8-2,6 kg