Głuszec

Głuszec (PL)

łac. Tetrao urogallus, Linnaeus, 1758
Prowadzi osiadły tryb życia. Preferuje stare, dojrzałe bory iglaste; drzewostany sosnowe obfitujące w jagody, z domieszką osiki i świerka. Unika terenów otwartych. Wiosną można obserwować widowiskowe toki. Pieśń godowa dzieli się na cztery części: klapanie, trelowanie, korkowanie i szlifowanie. Latem głuszce mają bardzo zróżnicowaną bazę pokarmową, natomiast zimę potrafią przetrwać jedząc tyl-ko igły sosen, jodeł i świerków. W Polsce gatunek ten zanika w szybkim tempie, dlatego Lasy Państwowe prowadzą restytucję głuszca w kilku miejscach w kraju. Do 1995 r. widniał on na liście ptaków łownych.
Występowanie: od Pirenejów i Gór Dynarskich po północno-zachodnią Mongolię

samiec
Długość ciała: 80-115 cm
Rozpiętość skrzydeł: 120-145 cm
Masa ciała: 3,9-6,5 kg
samica
Długość ciała: 54-63 cm
Rozpiętość skrzydeł: 96-104 cm
Masa ciała: 1,7-2,5 kg

Auerhuhn (DE)

łac. Tetrao urogallus, Linnaeus, 1758
Es ist ein Standvogel. Es bevorzugt alte Nadelwälder; reiche an Beeren Kiefernbestände, mit Beimischung von Espen und Fichten. Das Auerhuhn vermeidet offene Flächen. Im Frühjahr kann man eine spektakuläre Balz beobachten, die aus vier Teilen besteht: Knappen, Trillern, Hauptschlag, Wetzen. Im Sommer haben Auerhühner eine sehr vielfältige Nahrungsgrundlage, während sie im Winter auf einer Diät nur aus Nadeln von Kiefern, Tannen und Fichten überleben können. In Polen verschwindet diese Art schnell, deshalb führt die Verwaltung der polnischen Staatsforsten Restitution dieser Vögel an manchen Orten des Landes. Bis 1995 stand Auerhuhn auf der Liste der Jagdvögel.
Vorkommen: von den Pyrenäen und dem Dinarischen Gebirge bis in die nordwestliche Mongolei

Männchen
Körperlänge: 80-115 cm
Flügelspannweite: 120-145 cm
Körpermasse: 3,9-6,5 kg
Weibchen
Körperlänge: 54-63 cm
Flügelspannweite: 96-104 cm
Körpermasse: 1,7-2,5 kg

Western capercaillie (EN)

łac. Tetrao urogallus, Linnaeus, 1758
It is a resident bird. It prefers old, mature coniferous forests; pine stands rich in blueberries, with an admixture of aspen and spruce. The western capercaillie avoids open areas. In spring, spectacular courtship displays can be observed. The mating song is divided into four parts: double-clicks, trilling, popping and grinding. In summer they have a very varied food base, while in winter they can survive by eating solely pine, fir and spruce needles. In Poland, this species is disappearing at a rapid pace, which is why the State Forests are trying restitute it in several places in the country. The western capercaillie was on the list of game birds until 1995.
Distribution: from the Pyrenees and the Dinaric Mountains to northwestern Mongolia

male
body length: 80-115 cm
wingspan: 120-145 cm
body mass: 3,9-6,5 kg
female
body length: 54-63 cm
wingspan: 96-104 cm
body mass: 1,7-2,5 kg